Vitaz-gjafi

a, m. (of a gen. vitaðr = surety), a ‘sure giver,’ the name of a field, the crop of which never failed; þat var akr er kallaðr var Vitazgjafi þvíat hann varð aldregi úfrær, … eigi brásk hann Vitazgjafi enn, Glúm. 340, 343.